θεοβλαβούμενος

-η, -ο

αυτός που ευλαβείται τον θεό, ο θεοφοβούμενος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο-* + ευλαβούμενος, μτχ. ενεστ. τού ρ. ευλαβούμαι, με σίγηση τού προτονικού αρχικού φωνήεντος].